ისტორიის რუსული გაკვეთილები
ისტორიის ფალსიფიკაცია წარსულზე
კონტროლის დამყარების საშუალება
ისტორიული ფაქტების გაყალბება
რუსეთს სურს რომ მისი გავლენის სფეროს დაუქვემდებაროს წარსული და მასზე დაამყაროს კონტროლი, რაც მას საშუალებას მისცემს გაამართლოს სახელმწიფოს იმპერიალისტური მიზნები და აგრეთვე შექმნას ერთგვარი წინაპირობა ანექსიისთვის. კრემლი, შესანიშნავად აცნობიერებს მარტივ ჭეშმარიტებას, რომელიც ,თავის მხრივ, საკმაოდ ეფექტურად მუშაობს პრაქტიკაში : “ფლობდე ისტორიას ნიშნავს ფლობდე ძალაუფლებას”. ჩრდილოელი მეზობლის მიერ წარმოებული “ჰიბრიდული ომის”, მნიშვნელოვანი მამოძრავებელი ძალაა დეზინფორმაციული კამპანიების ინიცირება, მომხდარი თუ მიმდინარე მოვლენების ცალმხრივი შეფასება და ალტერნატიული რეალობის სახით რუსული ნარატივის შეთავაზება.იმგვარი ალგორითმის შექმნა, რომელიც სიმართლის მხოლოდ მარცვალს და ისტორიული ფაქტების ცალმხრივ ინტერპრეტაციას შეიცავს რაც ბუნებრივია, ქმნის გაუგებრობას და აზრთა სხვადასხვაობას.საქართველოს რუსეთთან ურთიერთობის მანძილზე ,მუდმივად ცდილობდა ისტორიული მოვლენების გაყალბების ხარჯზე მიეღო ქმედების ლეგიტიმაცია და აგრესორის ნაცვლად მშვიდობისმყოფელის მანტია მოერგო. დღესაც, საქართველოში არსებული პრორუსული მედია საშუალებებით თუ კრემლისტური გამოცემებით ცდილობს მიაღწიოს სასურველს.
რუსეთი, იმპერიის არსებობის პერიოდიდან ცდილობდა იმგვარი პრეტექსტის შექმნას რომელიც მის აგრესიულ ქმედებას გაამართლებდა და ისტორიულ მეხსიერებაში ის შემორჩებოდა როგორც ქვეყნის გადამრჩენელი და არა როგორც დამპყრობელი.რთული არ იყო უკამყოფილო ფენის აღმოჩენა ან თუნდაც სეპარატისტული განწყობების გაღვივება და აჯანყებების წახალისება- უკეთესი მომავლის სახით კი საკუთარი თავის შეთავაზება. რუსული ისტორიოგრაფია თავიდანვე ზრუნავდა რომ მოვლენების მათთვის მისაღები ინტერპრეტაცია ასახულიყო ჩანაწერებში.დღესაც ,იყენებენ წარსულის ამ მემკვიდრეობას და სხვდასხვა მედია თუ საინფორმაციო საშუალებებით ისტორიის რუსული ვერსიას აქტიურად ავრცელებენ.
"გეორგიევსკის ტრაქტატი" გაფორმდა 1783 წელს, ქართლ-კახეთის სამეფოსა და რუსეთის იმპერიას შორის
“
“არადა, ვინ არ იცის, რომ 1801 წელს, როდესაც საქართველო რუსეთს შეუერთდა (“შეუერთდა” და “არა დაიპყრო”), თურქეთის საზღვარი იქით _ ნატანებთან, აქეთ _ ბორჯომსა და წალკასთან გადიოდა”.
1801 წელს რუსეთმა მოახდინა საქართველოს (ამ პერიოდისთვის ქართლ-კახეთის სამეფოს) ანექსირება.
საქართველო საკუთარი ნებით არ შეერთებია რუსეთს.1783 წელს რუსეთის იმპერიასა და ქართლ-კახეთის სამეფოს შორის გაფორმდა ხელშეკრულება, ე.წ. “გეორგიევსკის ტრაქტატი”, რომლის მიხედვითაც რუსეთი მფარველობას გაუწევდა საქართველოს და დაეხმარებოდა მას დაკარგული ტერიტორიების დაბრუნებაში. რამდენიმე წლის შემდეგ კი, თვითნებურად დაარღვია შეთანხმების პირობები და 1801 წელს იმპერატორ ალექსანდრე პირველის მიერ გამოცემული მანიფესტის საფუძველზე ქართლ-კახეთის სამეფო რუსეთის იმპერიის ნაწილად გამოაცხადა.ეტაპობრივად კი დანარჩენი სამეფო-სამთავროებიც დაიპყრო.
“
“ახალციხე და მისი მიმდებარე ტერიტორია 1821 წელს წაართვა თურქეთს რუსეთმა (ომში ქართველებიც მონაწილეობდნენ), აჭარა კი 1878 წელს დაუბრუნეს საქართველოს.”
1878 წელს რუსეთმა აჭარის ტერიტორიის შემოერთებით საკუთარი მანდატი გააფართოვა.
1878 წლის 13 ივლისს , ბერლინის კონგრესზე მიღებული ე.წ “ბერლინის ტრაქტატის” , 58-ე მუხლის თანახმად ოსმალეთი რუსეთს უთმობდა არდაგანს, ყარსსა და აჭარას, თუმცა ბრიტანეთის ინიციატივით ქალაქი ბათუმი განსაკუთრებულ სტატუსს იძენდა და ის პორტო-ფრანკოდ ანუ თავისუფალ ნავსადგურად ცხადდებოდა.ამ პერიოდისთვის საქართველო არ წარმოადგენდა სუვერენულ ერთეულს, რადგან ის რუსეთის იმპერიის მიერ იყო ანექსირებული და შესაბამისად, აჭარის მიერთებით ,ის , საქართველოს კი არ დაუბრუნა, არამედ საკუთარი სამფლობელო გააფართოვა.
“ოსეთი შევიდა რუსეთის იმპერიის შემადგენლობაში, თუ სწორად მახსოვს 1774 წელს. შევიდა მთლიანად, როგორც სამხრეთი, ასევე ჩრდილოეთ ნაწილი, როგორც დამოუკიდებელი სახელმწიფო”
Vladimir Putin
ინტერვიუ Роосия 24-თან.
აღნიშნული პერიოდისთვის,”სამხრეთ ოსეთი”, როგორც სახელმწიფო ან ისტორიულ-გეოგრაფიული ცნება ,უბრალოდ, არ არსებობდა.ამჟამინდელი ცხინვალის რეგიონი, 1774 წელს შედიოდა ქართლ-კახეთის სამეფოს შემადგენლობაში, 1905 წელს კი ტფილისის გუბერნიის.1920 წელს გაფორმებული “მოსკოვის ხელშეკრულებით”, რუსეთმა აღიარა საქართველოს დამოუკიდებლობა ცხინვალისა და აფხაზეთის ჩათვლით.ხოლო ტერმინები „სამხრეთ ოსეთი“ და „ჩრდილოეთ ოსეთი“ 1922-24 წლებში სამართლებრივად დაკანონდა, როდესაც ჯერ „სამხრეთ ოსეთის ავტონომიური ოლქი“ (აპრილი, 1922), ხოლო ორი წლის შემდეგ კი ჩრდილოეთ ოსეთის ასსრ (ივლისი, 1924) შეიქმნა.
დეკრეტი N2- "სამხრეთ ოსეთის" ოლქის შექმნის შესახებ
“
“აფხაზეთი 1810 წელს შევიდა რუსეთის იმპერიაში, როგორც დამოუკიდებელი სახელმწიფო.”
“პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ, საქართველომ სცადა აფხაზეთის გადაყლაპვა. შეიქმნა საქართველოს დამოუკიდებელი სახელმწიფო და გერმანიის ჯარების დახმარებით 1918 წელს საქართველომ მოახდინა აფხაზეთის ოკუპაცია
“პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ, საქართველომ სცადა აფხაზეთის გადაყლაპვა. შეიქმნა საქართველოს დამოუკიდებელი სახელმწიფო და გერმანიის ჯარების დახმარებით 1918 წელს საქართველომ მოახდინა აფხაზეთის ოკუპაცია
აფხაზეთი სამთავროს და არა სახელმწიფოს სტატუსით შევიდა რუსეთის იმპერიაში.
აფხაზეთის სამთავრო და არა სახელმწიფო ფორმალური ვასალის სტატუსით შეურთდა რუსეთის იმპერიას. ქართული ჯარების არსებობა აფხაზეთში სწორედ აფხაზეთის სახალხო საბჭოს თხოვნით განხორციელდა (ორმაგი შეთანხმების საფუძველზე) , რათა დაეცვათ ისინი ბოლშევიკების რაზმებისა და დენიკინის აგრესიისაგან. თუმცა, სიმართლეს არ შეესაბამება რომ ქართველებმა განახორციელეს ძალადობრივი ქმედება და მით უმეტეს გერმანელების დახმარებით. 1918 წლის 11 ივნისს აფხაზეთის ეროვნული საბჭოს თანხმობით აფხაზეთი შევიდა საქართველოს შემადგენლობაში ავტონომიის სახით. თვითონ რუსეთმა კი ოფიციალურად აღიარა აფხაზეთი საქართველოს კუთვნილებად 1920 წელს.
ვლადიმერ პუტინი
“ სასტიკად იქცეოდნენ ქართული ჯარები ოსეთში 1919 და 1920 წლებში. ეს არსობრივად იგივეა, რასაც დღეს გენოციდი ჰქვია.”
ჯერ კიდევ 1918-1921წწ-ის პერიოდში აქტიურად მიმდინარეობდა რუსეთის მიერ სეპარატისტული განწყობების წახალისება. ოსი ბოლშევიკები ეწინააღმდეგებოდნენ საქართველოს ცენტრალურ ხელისუფლებას და აჯანყებებს უწყობდნენ. მსგავსი გამოსვლები იყო 1918,1919 და 1920 წლებში. ამბოხებულების საჭირო რესურსით რუსეთი ამარაგებდა.
1920 წელს ქართულმა მხარემ ამბოხების უკვე მესამე მცდელობა ჩაახშო.ცალსახად ქმედებების შეფასება რომ ეს იყო გენოციდი, არ შეესაბამება სიმართლეს, შესაძლოა, იყო გარკვეული სახის გადაცდომები თუმცა არა მასშტაბური და მით უმეტეს გენოციდი. ოსი ბოლშევიკების პოლიტიკა ძირითადად ეფუძვნებოდა, ცაკლკეული ინდივიდების ინტერესებს და ნაკლებად გამოხატავდა მოსახლეობის საერთო განწყობას.
დოკუმენტურ ფილმი “ცხინვალი 1920” ნათლად ასახავს ისტორიულ სინამდვილეს.საბჭოთა რუსეთის პერიოდიც ნაყოფიერ საინფორმაციო ნიადაგს ამზადებდა ხალხის "გულისა და გონების" მოსაგებად
ღია სამხედრო ინტერვენციის თითქმის იდეალური შემცვლელი - აღმოჩნდა ინფორმაციული იარაღი, რომელიც მარტივად ფუნქციონირებს და გულისხმობს მოვლენების იმგვარ ფორმულირებას რომელიც რუსეთის ქმედების მიმართ სამართლიანობის ან მადლიერების განცდას იწვევს.ნოსტალგიური მოგონებების გაღვივებით ცდილობს საბჭოთა კავშირის სანატრელ სისტემად წარმოჩენას- დასავლეთი უბედურების სათავე.მედიის გავლით კი ფართო აუდიტორიამდე მიტანა.
“აფხაზეთი როგორც დამოუკიდებელი სახელმწიფო შევიდა საბჭოთა კავშირში”.
“ საბჭოთა კავშირის დროს სხვათა შორის, ჯერ ჩამოყალიბდა ხელშეკრულების საფუძველზე საკავშირო სოციალისტური რესპუბლიკა აფხაზეთი, რომელშიც შევიდა დღევანდელი საქართველო”.
“ საბჭოთა კავშირის დროს სხვათა შორის, ჯერ ჩამოყალიბდა ხელშეკრულების საფუძველზე საკავშირო სოციალისტური რესპუბლიკა აფხაზეთი, რომელშიც შევიდა დღევანდელი საქართველო”.
ვლადიმერ პუტინი
ისტორიულ ჩანაწერებში, ფაქტობრივად არ არსებობს სახელწოდება აფხაზეთის დამოუკიდებელი სახელმწიფო. 1920 წლის 16 ოქტომბერს “აფხაზეთის სახალხო საბჭოს” “გადაწყვეტილებით ” აფხაზეთი შედიოდა საქართველოს შემადგენლობაში, ავტონომიური ერთეულის სტატუსით. ეს ფაქტი დასტურდება 1921 წლის საქართველოს კონსტიტუციის 107-ე მუხლში. საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ, შეიქმნა აფხაზეთის საბჭოთა სოციალური რესპუბლიკა . ხოლო ამავე წლის 16 დეკემბერს გაფორმდა სამოკავშირეო ხელშეკრულება რომლის მიხედვითაც “სახელშეკრულებო რესპუბლიკის”, სახელწოდებით შევიდა აფხაზეთი საქართველოს შემადგენლობაში.თუმცა საბჭოთა კავშირის ორგანოები მას ფაქტობრივად ავტონომიურ რესპუბლიკად განიხილავდნენ.გასაბჭოებამდე და მას შემდეგაც აფხაზეთი მუდმივად იყო საქართველოს შემადგენლობაში ავტონომიური ერთეული სტატუსით.
"თანამედროვე საქართველოს ერთ-ერთმა პირველმა პრეზიდენტმა, საერთოდ გააუქმა ყოველნაირი ავტონომია, აჭარისაც, აფხაზეთისაც”.
ვლადიმერ პუტინი
სინამდვილეში არც ზვიად გამსახურდიას და არც სხვა რომელიმე ქართველ პოლიტიკოსს ხელი არ უხლია არც აფხაზეთის და არც აჭარის ავტონომიებისთვის. ქართული
კანონმდებლობით ორივე რეგიონი არის ავტონომიური რესპუბლიკა დღესაც. 1989 წლის 10
ნოემბერს სამხრეთ ოსეთის სახალხო დეპუტატთა საბჭომ მიიღო კანონი
ავტონომიური ოლქის ავტონომიურ რესპუბლიკად გარდაქმნის შესახებ და წამოაყენა მოთხოვნა საბჭოთა კავშირის მფარველობის ქვეშ დარჩენის შესახებ,რაც გულისხმობდა საქართველოს იურისდიქციის შეჩერებას.აქედან გამომდინარე, 1990 წლის 11 დეკემბერს საქართველოს უზენაესმა საბჭომ მიიღო კანონი "სამხრეთ ოსეთის ავტონომოური ოლქის გაუქმების შესახებ" ტერიტორიული მთლიანობის უზრუნველსაყოფად.
კანონმდებლობით ორივე რეგიონი არის ავტონომიური რესპუბლიკა დღესაც. 1989 წლის 10
ნოემბერს სამხრეთ ოსეთის სახალხო დეპუტატთა საბჭომ მიიღო კანონი
ავტონომიური ოლქის ავტონომიურ რესპუბლიკად გარდაქმნის შესახებ და წამოაყენა მოთხოვნა საბჭოთა კავშირის მფარველობის ქვეშ დარჩენის შესახებ,რაც გულისხმობდა საქართველოს იურისდიქციის შეჩერებას.აქედან გამომდინარე, 1990 წლის 11 დეკემბერს საქართველოს უზენაესმა საბჭომ მიიღო კანონი "სამხრეთ ოსეთის ავტონომოური ოლქის გაუქმების შესახებ" ტერიტორიული მთლიანობის უზრუნველსაყოფად.
ზვიად გამსახურდია
“
“რუსებს, ამერიკელი კოვბოებისა და ესპანელი კონკისტადორებისგან განსხვავებით, არასოდეს გაუნადგურებიათ მცირე ერები და არც მათი ასიმილაცია უცდიათ ძალის გამოყენებით.”.
“რუსეთის ისტორია მიუთითებს იმაზე, რომ ქვეყანა ნებისმიერი ხელისუფლების პირობებში _ მეფეებისა და კომუნისტების დროსაც _ თანამიმდევრული იყო ერებისა და ხალხების თვითგამორკვევის პრინციპების დაცვაში და ყველანაირად უწყობდა ხელს მრავალპოლუსიანი მსოფლიოს შექმნას.”
“რუსეთის ისტორია მიუთითებს იმაზე, რომ ქვეყანა ნებისმიერი ხელისუფლების პირობებში _ მეფეებისა და კომუნისტების დროსაც _ თანამიმდევრული იყო ერებისა და ხალხების თვითგამორკვევის პრინციპების დაცვაში და ყველანაირად უწყობდა ხელს მრავალპოლუსიანი მსოფლიოს შექმნას.”
საქართველო-რუსეთის ურთიერთობების ისტორიის გახსენებით ნათელია რომ, რუსეთის დამპყრობლური პოლიტიკა მიმართული იყო უსიტყო მორჩილებისა და ტოტალური განადგურებისკენ.
1801 წელს დაიპრო საქართველო,
1811 წელს ავტოკეფალია გაუუქმა ქართულ ეკლესიას.
ეროვნული აჯანყებების ჩახშობა 1802-1832,
1921 წელს წითელი არმიის ინტერვენცია,იძულებითი გასაბჭოება.
1921-1927 წწ. ჩეკისტების მიერ მოწყობილი რეპრესიები
1927-1930 “კოლექტივიზაცია”- მშობლიური მიწების ჩამორთმევა.
1934-1937 ე.წ.”დიდი ტერორი”
1956 წ. მშვიდობიანი დემონსტრაციის დარბევა-დაცხრილვა.
1989 წლის 9 აპრილი. მიტინგის დაშლა და მშვიდობიანი მოქალაქეების ხოცვა-ჟლეტვა.
1987 სახელმწიფო ენის სტატუსის გაუქმების განკარგულება.
90-იანი წლები სეპარატისტული გაწყობების წახალისება და აფხაზეთის ომი/იძულებითი პასპორტიზაცია 1998-2003 წწ-ში.
1801 წელს დაიპრო საქართველო,
1811 წელს ავტოკეფალია გაუუქმა ქართულ ეკლესიას.
ეროვნული აჯანყებების ჩახშობა 1802-1832,
1921 წელს წითელი არმიის ინტერვენცია,იძულებითი გასაბჭოება.
1921-1927 წწ. ჩეკისტების მიერ მოწყობილი რეპრესიები
1927-1930 “კოლექტივიზაცია”- მშობლიური მიწების ჩამორთმევა.
1934-1937 ე.წ.”დიდი ტერორი”
1956 წ. მშვიდობიანი დემონსტრაციის დარბევა-დაცხრილვა.
1989 წლის 9 აპრილი. მიტინგის დაშლა და მშვიდობიანი მოქალაქეების ხოცვა-ჟლეტვა.
1987 სახელმწიფო ენის სტატუსის გაუქმების განკარგულება.
90-იანი წლები სეპარატისტული გაწყობების წახალისება და აფხაზეთის ომი/იძულებითი პასპორტიზაცია 1998-2003 წწ-ში.
გიორგი მდივანი
“სააკაშვილის დანაშაულებრივმა რეჟიმმა დაიწყო ღია საომარი მოქმედებები 7-დან 8 აგვისტოს ღამეს, საკუთარი ქვეყნის მოსახლეობა კასეტური ბომბებით დაბომბა საერთაშორისო ნორმების დარღვევით. ამას დიდი ხნის განმავლობაში წინ უსწრებდა ოსების და რუსების პროვოკაციები წლობის განმავლობაში, მაგრამ პოლიტიკოსებმა და ხელისუფლებამ ყველაფერი უნდა გააკეთონ, რომ ქვეყანას ასეთი უმეცრება თავიდან აიცილონ’.
მედვედევი
"მიზანი არ იყო საქართველოს განადგურება ან სააკაშვილის დასჯა. გაკეთდა დასკვნა, რომ აგრესია საქართველომ დაიწყო. ამას ისტორიიდან ვერ ამოშლი“.
“2008 წლის აგვისტოს მოვლენები პირდაპირი აგრესია და ავანტიურაა, რომელიც სააკაშვილმა ბუშის ადმინისტრაციასთან ერთად მოაწყო. ისინი თავს დაესხნენ მძინარე ქალაქს და უდანაშაულო ხალხს ბომბავდნენ. ამ ქმედებების შემდეგ სააკაშილი თავს იმართლებს, რომ დემოკრატიას აშენებდა და ადამიანის უფლებებს იცავდა, ვითომ საქართველოს დასავლეთთან აახლოვებდა. სააკაშვილი უკანასკნელი ადამიანივით მოიქცა, ეს ჩემი შეხედულებით ოსი ხალხის გენოციდია. სააკაშვილი საერთაშორისო ტრიბუნალს უნდა გადაეცეს“
2008 წლის აგვისტოს ომი
საქართველოზე თავდასხმის სქემა გაცილებით უფრო ადრე შეიმუშავა., ხოლო 2008 წლის ინტერვენცია რეალურად დაგეგმილი სამხედრო კამპანიის პრაქტიკულ განხორციელებას წარმოადგენდა. მზადება ჯერ კიდევ 2006 წელს დაიწყო და აღნიშნულს ღიად აფიქსირებს რუსული მხარეც. რაოდენ პარადოქსულიც უნდა იყოს, რუსეთმა საჭირო ინფარსტრუქტურის მშენებლობა საქართველოს ტერიტორიაზე განახორციელა.
ინტერვენციამდე ადგილი ქონდა კიბერთავდასხმასაც. ქართულმა მხარემ მოპოვებულ სადაზვერვო ინფორმაციაზე დაყრდნობით მაშინ დაიწყო საპასუხო ოპერაცია როდესაც გამომჟღავნდა რუსეთის შემოჭრა ტერიტორიაზე. დაძაბულის მიუხედავად , საქართველო ხელმძღვანელობდა საერთაშორიოს ნორმების გათვალისწინებით და მდგომარეობის შესაბამისად გამოიყენა თავდაცვის უფლება.
ინტერვენციამდე ადგილი ქონდა კიბერთავდასხმასაც. ქართულმა მხარემ მოპოვებულ სადაზვერვო ინფორმაციაზე დაყრდნობით მაშინ დაიწყო საპასუხო ოპერაცია როდესაც გამომჟღავნდა რუსეთის შემოჭრა ტერიტორიაზე. დაძაბულის მიუხედავად , საქართველო ხელმძღვანელობდა საერთაშორიოს ნორმების გათვალისწინებით და მდგომარეობის შესაბამისად გამოიყენა თავდაცვის უფლება.
“ომი 8 აგვისტოს დაიწყო ქართულმა მხარემ”.
Аргументы и Факты,
ომი 7 აგვისტოს დაიწყო
ომის დაწყებას თარიღად 8 აგვისტოს წარმოჩენა არის რუსული ნარატივი, რომელიც მიზანმიმართულად ცდილობს ქართული მხარის დადანაშაულებას. 7 აგვისტოს დილით რუსეთის სამხედრო ძალებმა გადმოლახეს საქართველოს საზღვარი როკის გვირაბის გავლით და შემოიჭრნენ საქართველოს ტერიტორიაზე , რომელიც დასტურდება სახვადსხა წყაროებით: "Коммерсантъ Власть" გამოაქვეყნდა სტატია რომელშიც ვკითხულობთ რომ 58-ე არმიის პოლკმა მიიღო ბრძანება ცხნივალისკენ წასვლის შესახებ 7 აგვისტოს და ამავე დღეს შეასრულეს კიდეც დავალება.აგრეთვე, ქართული მხარის მიერ ჩაწერილი სატელეფონო საუბრები ცხინვალის რეჟიმის „მესაზღვრეებს“ შორის.ქართული მხარის მიერ, რუსული აგრესიის წინააღმდეგ საპასუხო ქმედება ცხინვლაში 7 აგვისტოს საღამოს 23:35 საათისთვის გადაწყდა ,მაშინ როცა რუსული ჯარი საქართველოში უკვე შემოჭრილი იყო სულ მცირე 19-20 საათით ადრე.
ნინო ციხელაშვილი
